donderdag 29 januari 2015

Rakker


Door Isabeau Smit op 29 januari 2015 .


Vandaag is Isabeau Smit  weer terug met een verhaal!
 De mensen die mijn andere blog christmasandlives wel eens hebben bezocht hebben haar vast wel eens voorbij zien komen.
Vandaag heeft ze een verhaal voor ons geschreven over de broodfok en hoe de verleiding soms  groot is om toch een hondje bij een 'foute' fokker te nemen. Ik zou zeggen lees lekker verder neem er een warme chocolade drank  bij en enjoy! 


                                         
                                                                                       Bron foto


 


Stampvoetend stond ik buiten" Maar ik wil hem!"
Tot mijn grote ergernis schudde hij zijn hoofd" Nee dat wil je niet!"
"En waarom niet?" Eigenwijs stak ik mijn kin in de lucht om hem aan te kijken, ik was misschien 24 maar soms had ik nog steeds het gevoel alsof ik dat kleine meisje van 4 weer was.
"Heb je niet gezien hoe die pup eruitzag? Hoe ze er allemaal uit zagen?"
"Ja? Dus? Daarom moet ik deze nemen om voor hem te zorgen, dat die een beter leven krijgt!"
Weer schudde hij zijn hoofd" Nee, die man krijgt op deze manier zijn zin. Hij doet dit de hondjes expres aan zodat mensen als jij ze koopt en hij dus geld verdient."
Mokkend staarde ik voor mij uit, die ene met die vlek bleef door mijn hoofd heen dwalen. Zijn flapoortjes en de lieve oogjes, waarvan één geaccentueerd werd door de vlek om zijn oog. Ik wist al helemaal wat voor naam ik hem zal geven, Spot!
"Je doet het niet hoor je me Mira?"
Mijn vriend zijn stem weerklonk in mijn oren en ik schrok.
"Jahaa!! Ik hoor je heus wel," snauwde ik geërgerd.
Ik was het absoluut niet met hem eens.
"Het enigste wat je aan risico loopt als je het doet is extra dierenarts kosten en vervolgens een dood hondje van misschien net zes maanden."
Ik keek hem aan en antwoorde" Maar dan heeft die wel zes gelukkige maanden gehad."
Ik zag aan mijn vriend dat hij radeloos begon te worden.
"Goed we gaan nu naar een fokker toe, die zijn betrouwbaarder en ik weet zeker dat er daar eentje tussen zit waar je nog verliefder op wordt!"

Koppig schudde ik mijn hoofd maar ik stribbelde niet meer tegen.



Bron foto

Behendig draaide hij de parkeerplaats op van een nog grotere boerderij dan waar we een uur geleden waren.
“Wow het is groot!” Verbaasd keek ik mijn ogen uit en mijn vriend knikte tevreden.
“Ik ben benieuwd wat we hier aantreffen. Deze staat hoog aangeschreven betreft zuiver ras en goede behandeling.”
Snuivend draaide ik mij om en liep richting de deur.
“Je kan me toch niet overhalen,” reageerde ik koppig.
Diep van binnen wist ik wel dat hij gelijk had maar ik gunde hem dat plezier niet. Tuurlijk wist ik dat ik voor elke puppy zou vallen die men onder mijn neus zou schuiven, zo was ik nou eenmaal.
Maar toch bleef ik lichtelijk wel bij mijn standpunt. Dat hondje was echt verschrikkelijk lief. Ook al zat hij wel ietwat stil op mijn schoot. De mensen die de honden zo uitbuiten moesten zwaar gestraft worden.

De deur werd opengedaan door een vriendelijke vrouw.
“De heer en mevrouw Cooper?”
Ik schudde mijn hoofd” Meneer Cooper en mevrouw Marker.”
Aah kom maar mee,” zei de vrouw en zij ging ons voor het huis in. 
Ik hoorde al geblaf vanuit een kamer en begon te lachen terwijl mijn buik vol kriebels zat.
We bekeken de boerderij van binnen en buiten. Toen we bij de tuin aankwamen was het onvoorstelbaar wat een ruimte deze mensen hadden. De hondjes die er rondliepen zagen er fit en energiek uit. Toch voelde ik mijn hart overlopen van liefde. Als het aan mij lag nam ik ze allemaal in huis.
“Zijn dit de hondjes waar u het over had?” vroeg mijn vriend.
De vrouw schudde haar hoofd” Nee, daar gaan we nu naartoe.”

We liepen achter de vrouw aan terug naar binnen en gingen naar een aparte kamer die ook al zo groot van omvang was. Ik zag twee grote honden op een kleedje liggen met hun kop op hun poten en acht schattige puppy’s die heen en weer rende. Twee sprongen op hun ouders en de rest was druk bezig met spelen. Zodra wij binnen kwamen keken de twee honden op en keken onze richting op waarna ze opstonden en naar de vrouw liepen om haar te begroeten.
Deze honden zagen er veel en veel beter en gezonder uit dan de zogenaamde fokker waar we eerst waren. Daar moest ik mijn vriend gelijk in geven, maar wanneer dat zou zijn dat wist ik nog niet, momenteel was ik te druk bezig met verliefd zijn op de donzige pluizebollen voor mijn neus.

Nadat we de keuze hadden gemaakt en weer buiten stonden bleef ik maar over die ene zwarte met het streepje op zijn snuit praten.
Mijn vriend begon te lachen en zei” Zie je dat deze veel energieker zijn en er gezonder uitzagen?”
Ik knikte met tegenzin” Oke misschien had je wel een klein beetje gelijk en zou ik mezelf alleen maar in de problemen werken als ik voor die andere was gegaan. Maar toch ben ik van mening dat die puppy’s en de volwassen honden die we gezien hebben daar wegmoeten. Dit is zware dierenmishandeling!”
“Dat klopt, het is een gemeen spelletje wat ze spelen en alleen maar voor geld.”
Ik knikte en begon te overpeinzen wat we zouden kunnen doen om die meneer aan te kunnen geven, dit moet gestopt worden.
“Wat ben je nu aan het bedenken?” vroeg mijn vriend nieuwsgierig.
“Niks,” zei ik schouderophalend, ”Hoezo?”
“Nee je hebt die blik weer in je ogen alsof je een plan aan het bedenken bent.”
“Misschien.”
“Ik wist het, je gaat nu van alles verzinnen om die man aan te geven heh?”
Ik knikte” Ja tuurlijk!! Die man moet aangepakt worden.”
“Dat klopt maar ik vrees dat we zeer weinig kunnen doen. “
Hij gaf zijn telefoon aan me en ik zag wat er op het beeldscherm stond.
“Als je nu is een naam voor deze Rakker gaat verzinnen?”
Ik keek hem verbaasd aan en zei” We noemen hem Rakker! Dat klinkt leuk. En zo groot is hij toch ook niet.”
Mijn vriend keek me bedenkelijk aan en knikte terwijl hij de motor van de auto startte” Dat past inderdaad wel bij hem.”
“Nog een paar weekjes dan mogen we je ophalen,” Zei ik belovend tegen de foto op de telefoon, “En dan gaan wij heel goed voor jou zorgen.”



De auteur Isabeau Smit .

Isabeau Smit is een jonge vrouw met ongekende talenten die volop in het leven staat. Ze schrijft graag verhalen en is gek op dieren en reizen.
Met trots hier haar Verhaal.




 Zonder schriftelijke toestemming van Isabeau smit 
mag haar verhaal niet verveelvoudigd worden! ©










Subscribe to Our Blog Updates!




Share this article!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Return to top of page
Powered By Blogger | Design by Genesis Awesome | Blogger Template by Lord HTML